-
1 paszcza
-y; -e; fjaws pl* * *f.1. ( u zwierząt) mouth; lwia paszcza bot. (common) snapdragon ( Antirrhinum majus); wilcza paszcza pat. cleft palate, palatoschisis.2. żart. ( u człowieka) mouth; wydrzeć coś komuś z paszczy take sth by force from sb; leźć komuś w paszczę go out on a limb, stick sb's neck out.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > paszcza
-
2 paszcz|a
f 1. (u zwierząt) jaws pl, maw- otworzyć paszczę to open its jaws2. pot., obraźl., żart. gob posp., trap posp.; bazoo US pot.- zamknij paszczę! shut your gob a. trap!- przestań kłapać paszczą! pipe down! pot.; stop jawing on and on! pot.- wilcza paszcza Anat., Med. cleft palate■ dostać się a. wpaść komuś w paszczę to fall a. get into sb’s clutches- leźć lwu w paszczę to put one’s head into the lion’s jaws, to beard the lion in his den- wydostać się z czyjejś paszczy to escape from sb’s clutches- wydrzeć a. wyrwać kogoś/coś komuś z paszczy to wrest a. wrench sb/sth from sbThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > paszcz|a
-
3 wilczy
adj(futro, trop) wolf's (attr), (przen: apetyt) wolfish* * *a.(trop, futro) wolf's; ( apetyt) przen. wolfish, lupine; (pokrzyk) wilcza jagoda bot. belladonna, deadly nightshade ( Atropa belladonna); (wawrzynek) wilcze łyko bot. mezereon ( Daphne mezereum); wilcze stado pack of wolves; wilczy dół myśl. pitfall; wilczy głód pat. polyphagia; wilcza paszcza pat. cleft palate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wilczy
См. также в других словарях:
paszcza — ż II, DCMs. paszczaczy; lm D. paszcz 1. «otwór gębowy zwierząt (zwłaszcza drapieżnych)» Szeroka, rozwarta paszcza. Paszcza tygrysa, wilka, żmii. ∆ anat. med. Wilcza paszcza «wrodzona wada rozwojowa; rozszczepienie podniebienia» ∆ bot. Lwia… … Słownik języka polskiego
wilczy — przym. od wilk w zn. 1 Wilcza skóra. Wilcze wycie. Wilcze stado. Wilcze ślady. Wilczy trop. ∆ Wilczy dół «dół, zamaskowany gałęziami i mchem, stosowany dawniej jako pułapka na zwierzęta łowne, zwłaszcza na wilki; także: dół z wbitymi w dno palami … Słownik języka polskiego
rozszczep — m IV, D. u, Ms. rozszczeppie; lm M. y «miejsce rozszczepione, szczelina, szpara; rozszczepienie» Rozszczep odlewu. Rozszczep na końcu włosa. ∆ med. Rozszczep podniebienia «wrodzona wada polegająca na pozostaniu szczeliny w podniebieniu wskutek… … Słownik języka polskiego
